میتونین درک کنین وقتی توجه دبیر ریاضی رو جلب کنین و یه خروار کار بریزه سرتون، نذاره یک ثانیه‌ی عمرتون بدون استرس و عذاب سپری بشه چه حسی داره؟ نه نمیدونین
من دیروز به خاطر اون دبیر گور به گور شده انقدر گریه کردم که چشام قرمز شد...
برای من سخت نیست که هنگام جلو اومدن بحث منافع خودم، بدون توجه به احساسات و عواطف مردم اونها رو ترک کنم!
سخت نیست که مثل بعضی‌های دیگه برای نیازها و پیشرفت خودم خیلی‌ها -حتی دوست‌های خیلی صمیمیم- رو کنار بزنم!
من هم خیلی جاها توانایی گفتن اینکه "حرف، حرف خودم هست" رو دارم.
درسته، منم میتونم مثل اونا حـ*ـرومـ*ـزاده باشم..!
اما من ساکت‌ترین افراد رو زیر ماسک خندون و پر سر و صدا پیدا کردم...!
”برونگراها حتی بیشتر از ما درونگراها درد کشیدن...“
من با هیچکس اونقدر راحت نمیشم که جلوش گریه کنم، باهاش خودمونی بشم و مثل احمقا فقط بخندم...
اما اگه دیدی جلوت اینکارا رو کردم بدون خیلی برام ارزشمندی و دوستت دارم :)
خدا رو چی فرض کردین؟
در موردش چه فکری کردید که حتی وقتی توی مخمصه میفتین و براتون مشکلی به وجود میاد بهش یک فکر هم نمیکنین؟! حتی اسمش رو صدا نمیزنین؟!
یعنی خدا انقدر ار نظرتون ناتوانه؟...
بهتون قول میدم ار بین همین چندین میلیارد انسانِ روی کره‌ی زمین هیچکس نمیتونه آنچنان بهتون کمک کنه...فقط خدا میتونه...فقط اون از پس یه کمک بزرگ برمیاد...
اولین کاری که دخترها بعد از تغییر شخصیتشون انجام میدن...
کوتاه کردن موهاشونه!
حرفم رو جدی بگیرید...
و چقدر دردناک بود آن سه نقطه‌ی کنار جمله‌ای که نوشته بود...
چقدر عذاب‌آور بود آن "من خوبم"ها و "نگران نباش"ها...!
”سکوت‌های عادیِ دوستانتون رو از سکوت‌های بغض‌دار و رنجیده تشخیص بدید...“
ولی وایب جیم زدن از مدرسه : 🛐
متوجهین که چهار روز پشت سرهم به هر روشی که شده دارم از مدرسه جیم میزنم و میام خونه؟ 🌚
دارم لذت میبرم از وقت آزادم...
آهای لعنتیایی که ازم کینه به دل گرفتین، شماهایی که قبلا دوستای صمیمیم بودین و الان به طور عجیبی دیگه براتون مهم نیستم؛
من هنوز زندم و دارم زندگی میکنم!
اینکه بقیه باهات مثل یک روح رفتار کنن خوبه،
درست نمیگم؟...
