اگر انسان‌ها همدیگر را درک میکردند جهان اینطور نبود..!
جدا نیاز دارم تا چند سال تنهای تنها تو یه خونه، برای مدتی از درس و مدرسه دور بمونم، ریخت کسی رو نبینم و با هیچکس حرف نزنم..!
واقعا میشه که همچین روزی برسه؟...
خلاصه که
حس عجیبیه
اینکه
کلی آدم دورت باشن و تنها باشی..!
حالا که بهش فکر میکنم سه ماهی میشه که پیوی هیچکس نرفتم و با کسی چت نکردم
و به طور عجیبی هم دیگه برام اهمیتی نداره،
هرگز!
اوکی ولی وایب این عکسا >>🛐🛐
میتونین درک کنین وقتی توجه دبیر ریاضی رو جلب کنین و یه خروار کار بریزه سرتون، نذاره یک ثانیه‌ی عمرتون بدون استرس و عذاب سپری بشه چه حسی داره؟ نه نمیدونین
من دیروز به خاطر اون دبیر گور به گور شده انقدر گریه کردم که چشام قرمز شد...
برای من سخت نیست که هنگام جلو اومدن بحث منافع خودم، بدون توجه به احساسات و عواطف مردم اونها رو ترک کنم!
سخت نیست که مثل بعضی‌های دیگه برای نیازها و پیشرفت خودم خیلی‌ها -حتی دوست‌های خیلی صمیمیم- رو کنار بزنم!
من هم خیلی جاها توانایی گفتن اینکه "حرف، حرف خودم هست" رو دارم.
درسته، منم میتونم مثل اونا حـ*ـرومـ*ـزاده باشم..!
اما من ساکت‌ترین افراد رو زیر ماسک خندون و پر سر و صدا پیدا کردم...!
”برونگراها حتی بیشتر از ما درونگراها درد کشیدن...“
من با هیچکس اونقدر راحت نمیشم که جلوش گریه کنم، باهاش خودمونی بشم و مثل احمقا فقط بخندم...
اما اگه دیدی جلوت اینکارا رو کردم بدون خیلی برام ارزشمندی و دوستت دارم :)
خدا رو چی فرض کردین؟
در موردش چه فکری کردید که حتی وقتی توی مخمصه میفتین و براتون مشکلی به وجود میاد بهش یک فکر هم نمیکنین؟! حتی اسمش رو صدا نمیزنین؟!
یعنی خدا انقدر ار نظرتون ناتوانه؟...
بهتون قول میدم ار بین همین چندین میلیارد انسانِ روی کره‌ی زمین هیچکس نمیتونه آنچنان بهتون کمک کنه...فقط خدا میتونه...فقط اون از پس یه کمک بزرگ برمیاد...
